Na północnym krańcu wsi Szufnarowa, w małym lesie znajduje się skała. Jeśli wejdzie się na tę skałę zaczyna głucho dudnić jakby była pusta w środku. Na skale tej zbudowany był zameczek, w którym mieszkał legendarny założyciel wsi, przybyły z północy rycerz Szufnar. Rycerz ów, razem ze swym synem brał udział w wojnach z Tatarami. Syn został pojmany w niewolę i zginął w straszliwych męczarniach. Ojciec zapałał straszną nienawiścią do wrogów i przysiągł im dozgonna zemstę.

Wróciwszy w podeszłym wieku z gromadą jeńców, skutych w nielitościwy sposób łańcuchami, umieścił ich w podziemiach swojego zamku. Raz dziennie dawał im lichą strawę, a gdy zbliżała się rocznica śmierci jedynaka wybierał jednego z jeńców i skazywał na powolną śmierć głodową. W ten sposób okrutny starzec pozbawił życia wszystkich przyprowadzonych jeńców. Wkrótce potem zachorował i zmarł. W chwili jego śmierci rozszalała się burza z piorunami, które spaliły zamek wraz z ciałem starca. Według relacji niektórych mieszkańców pod skałami tymi znajdują się jakieś lochy które prowadziły do oddalonego o ok. 40 km Odrzykonia.

Zobacz zdjęcia

Źródło zdjęć: www.nasza-okolica.ovh.org